اسلام گرایی در بیانات رهبری/رفع شبهه اسلام گرایی
وب نوشت تبیین:عزیزان توجه داشته باشید در مقاله های:
تفاوت 'اسلام' با 'Islamism' به روایت دکتر جباری/در پاسخ به شبهه اسلام گرایی جناب مهندس مشایی
و
مشایی؛ آنگونه که هست/مصاحبه منتشر نشده حجة الاسلام والمسلمین بهمن شریف زاده
تفاوت اسلام با اسلام گرایی و فرق معنای لغوی اسلام گرایی و معنای اصطلاحی آن مورد بحث قرار گرفت و اکنون به این تفاوت در بیانات رهبری اشاره می کنیم.
1-اسلام گرایی به معنای لغوی و حقیقی:
در این قسمت رهبری یک سری صفات را برای این نوع اسلام گرایی مطرح میکنند، اگر اسلام گرایی فقط به یک معنا و با یک سری از صفات نیک در دنیا مطرح بود شاید دیگر نیازی نبود که رهبری اسلام گرایی را شرح دهند و توجه داشته باشید که این بیانات مربوط به خطبه های عربی نماز جمعه در تاریخ 1390/11/14 خطاب به مسلمانان سرتاسر دنیا عرض میکنند:
"یک سال پُرماجرا گذشت. در تونس و مصر، رأى ملتها براى نخستین‌بار محترم شمرده شد و در هر دو کشور به جریانهاى اسلامگرا تعلق گرفت. در لیبى نیز چنین خواهد شد و این اسلامگرائى با صفاتى چون ضد صهیونیستى بودن، ضد دیکتاتورى بودن، استقلال‌طلبى، آزادیخواهى و پیشرفت‌طلبى در سایه‌ى قرآن، مسیر محتوم و اراده‌ى قاطع همه‌ى ملتهاى مسلمان خواهد بود. این موج که سه دهه پیش سرنوشت ایران اسلامى را نیز در چنین ایامى (مصادف با 22 بهمن) رقم زد و نخستین ضربه‌ى سنگین را بر جبهه‌ى آمریکا، ناتو و صهیونیزم فرود آورد و بزرگترین دیکتاتورى سکولار و دست‌نشانده‌ى منطقه را فروپاشاند، در همین ایام و با همان سبک و همان مطالبات، کل خاورمیانه‌ى اسلامى و عربى را در برگرفته است."
2- اسلام گرایی به معنای اصطلاحی:
رهبری در ادامه بیانات نوعی از رفتارها را بیان میکنند و در آخر می فرمایندکه به اینگونه رفتار ها برچسب اسلام گرایی می زنند، و این همان معنای اصطلاحی هست که در دنیا جا افتاده و اسلام گرایی را بدان می شناسند یعنی: افراطى‌گرى، خشونت مذهبى، بازگشت به عقب، تعصبات فرقه‌اى و قشریگرى.
"حساسترین بخشهاى جهان اسلام را نهضت بازگشت به اسلام و اعاده عزت و هویت و رهائى فراگرفته است و همه جا شعار «اللّه اکبر» به گوش میرسد. ملتهاى عرب، دیکتاتورهایشان را نمیخواهند؛ سیطره دست‌نشاندگان و طواغیت را بر خود، دیگر تاب نمى‌آورند؛ از فقر و عقب‌ماندگى و تحقیر و وابستگى به ستوه آمده‌اند؛ سکولاریزم را در سایه‌ى سوسیالیزم و لیبرالیزم و ناسیونالیزم قومى آزمودند و همگى را بن‌بست یافتند؛ و البته ملتهاى عرب به دنبال افراطى‌گرى، خشونت مذهبى، بازگشت به عقب، تعصبات فرقه‌اى و قشریگرى با برچسب اسلامگرائى نیز نیستند."
