مشایی کیست؟!(استاد شریف زاده)

برخی از کسانی که منتقد شدید آقای مشایی هستند و او را به حجتیه بودن متهم می‌کنند، خود عقیده حجتیه دارند، آن‌ها می‌گویند جهان، رو به تاریکی می‌رود و انسان‌ها هر روز بدتر از روز پیش می‌شوند در حالی که آقای مشایی می‌گوید مردم باید شایسته بشوند تا منجی بیاید و قدرش را  بدانند.

اجازه نمی دهند حرف مشایی منتشر شود / متن کامل مناظره حجت الاسلام شریف زاده با نماینده تفکر جبهه پایداری

شما گفتید که آقای مشایی، مهندس هستند. مگر ما چه هستیم؟ شما حرف را نگاه کن. من می گویم این حرف با عرفان اسلامی کاملا منطبق است؛ حالا گوینده این حرف می خواهند مهندس الکترونیک باشد یا علامه دهر حوزه. من خجالت می کشم از اینکه بعضی ها به بنده می گویند که چرا تو آمدی و از یک مهندس کت و شلواری دفاع می کنی! من از حق دفاع می کنم.

شبکه ایران / استاد بهمن شریف زاده، رئیس گروه مطالعات دینی مرکز ملی مطالعات جهانی شدن چندی قبل در مناظره ای با حضور حجة الاسلام رمضانی در دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین شرکت کرد که به خوبی گویای نوع نگرش طیف فکری جبهه پایداری و از سوی دیگر حامیان گفتمان دولت دکتر احمدی نژاد است.
نظر به اهمیت این مناظره، متن کامل آن در ادامه تقدیم می شود:
 

 شریف زاده: بیش از هر سخنی تشکر می کنم از میهمانان گرامی در این نشست. از خدا می خواهم که خیر و برکت بر این جلسه ما نازل فرماید، چون زمان کوتاه است بدون ذکر مقدمه، بحث را آغاز می کنم. از اصل الاصول و محور اندیشه جناب دکتر احمدی نژاد و مهندس مشایی آغاز می کنم. بارها از دکتر احمدی نژاد درباره انسان شنیده اید، انسان محور تفکر این شخصیت است. از کرامت انسان و تکریم او و انسان کامل بارها در سخنان ایشان یاد شده است. موضوع انسان و تعریف انسان نقش مهمی در پیدایش تمدن های بشری داشته است وقتی از تمدن یاد می کنیم نه می خواهیم داوری مثبت درباره تمدن بکنم و نه داوری منفی. نوع تعریف از انسان، تمدن های بشری را بوجود آورده است.

با تعریفی از انسان در قرون وسطی روبرو هستیم. منظور از تعریف از انسان تعریف یک عبارت و یا یک واژه نیست بلکه مقصود ما بیان ظرفیت های انسان است. در قرون وسطی از انسان تعریف بسیار کوچکی ارائه می شد به همین دلیل بشر از فرصت های بسیاری محروم شده بود، از جمله این فرصت ها، فرصت دانش اندوزی بود. با دادگاه های تفتیش عقاید در این قرون همگی آشنا هستیم. انسان کوچک تعریف شد و بر همین اساس تمدن قرون وسطی شکل گرفت. بسیاری از فرصت هایی از انسان ها گرفته می شد و انسان تحقیر می شد به خاطر همین تعریف محدود از انسان بود که علم در جامعه غربی رشد نکرد. همین فشارها در نهایت باعث شد که عده ای از روشنفکران در جامعه غربی نهضتی را به پا کنند که این نهضت با بازتعریفی از انسان آغاز شد. این تعریف جدید از انسان تمدن جدیدی را در غرب پی ریزی کرد که تمدن نو و یا مدرنیسم لقب گرفت. با این تعریف جدید از انسان، فرصت های زیادی در برابر انسان قرار گرفت و رنسانس علمی در غرب بوجود آمد. رنسانس علمی محصول همین فرصت ها بود که در برابر انسان قرار داده شد. و بعد از 500 سال از گذشت مدرنیسم ما شاهد رشد این علم و تکنولوژی و صنعت در دنیا هستیم. بنده اصلا در مقام ارزش گذاری نیستم. نهضت روشن اندیشی با اومانیزم و یا همان انسان محوری آغاز شد. این تعریف روشن اندیشان غرب با تعریف کلیسای کاتولیک در قرون وسطی بسیار متفاوت است.

همین تفاوت در تعریف موجب تفاوت در تمدن شد. تمدن قرون وسط کنار رفت و تمدن مدرن احیا شد اما چون فرصت در وقت اول کوتاه است دو اشکال را بررسی می کنم یک اشکال در قرون وسطی و یک اشکال در مدرنیسم. این دو اشکال هم بخاطر تعریفی است که از انسان شده است. اگر چه تعریف مدرنیسم از انسان بهتر از تعریف قرون وسطی از انسان بود اما این تعریف هم باز محدودیت های زیادی بود و باز انسان کوچک دیده شده بود. من از یک تشبیهی در اینجا استفاده می کنم. یک طنابی بین قرون وسطی و مدرنیسم قابل تصور هست که یک سر این طناب، خدا را گرفته و یک سر دیگر، انسان را. در قرون وسطی این سر طناب که نام خدا بر آن گذاشته شده است، کشیده می شد و در مدرنیسم سر دیگر که نام انسان را بر آن نام نهاده اند. در واقع یک مسابقه طناب کشی بود. کلیسای کاتولیک با نام خدا بر سر انسان می کوبید چون می گفت بسیاری از آن چیزهایی که انسان می خواست کسب کند، ویژه خداست. مثل دانش و توانایی های بسیار دیگر.

فکر بهار

مردان بهاری، هر روز جهان را بهتر از روز گذشته می بینند و رایحه بهار را بیشتر استشمام می کنند؛ ولی منتظران غیربهاری، حرکت جهان را رو به تاریکی می پندارند و جهان را در سراشیبی سقوط معرفی می کنند.

شبکه ایران / حجت الاسلام بهمن شریف زاده، در یادداشتی به تشریح فکر و گفتمان بهار پرداخته اند. متن کامل این یادداشت به این شرح است:

السلام علی ربیع الانام و نضرة الایّام

درود بر رادمردی که با بازخوانی واژه بهار، فکر بهار را در ساحت اندیشه به جوشش درآورد و درود بر مرد همیشه بهاری که آمدنش، نوری برای دوستان و دودی به چشم دشمنان خواهد شد.

بازخوانی واژه بهار توسط ریاست محترم جمهور، دکتر احمدی نژاد، سبب شد که فکر بهار در ساحت اندیشه بسیاری از منتظران حقیقت به جوشش درآید. پرسشهای بسیاری بر مدار بهار شکل گرفت و افکار فراوانی پیرامون این پرسشها به وجود آمد. کثرت اندیشه سبب شد بهار از ساحت اندیشه به ساحت شورانگیز دل راه یابد و رایحه آن به مشام جان برسد. وقتی بهار به ساحت دل راه یافت، ذکر شد؛ زیرا ذکر، فعل دِل است نه رفتاری از جنس گفتار .

و ذکر بهار، ذکر خداست؛ چنان که فرمودند: یاد ما، یاد خداست (ذِکرنا ذکرالله) و بهار هستی، نام و وصف آخرین ذخیره خداست؛ پس خدا را با یاد بهار هستی یاد کنید تا او شما را با وزش نسیم بهار یاد کند که او خود گفته است: «اذکرونی اَذکرکم» خداوند آنگونه ما را یاد می کند که ما او را یاد می کنیم و اگر عمیق بیندیشیم و چشم دل باز کنیم، می بینیم که بین این دو یاد، وحدتی باشکوه برقرار است، پس وقتی او را با یاد بهار هستی یاد کردی، پاسخی از سنخ بهار خواهی گرفت. آری آنقدر ذکر بهار بگویید تا نسیم بهار را احساس کنید.

جایگاه اسلام در نظریه‌پردازی علوم انسانی

حجت الاسلام ‌شریف‌زاده گفت: معضل جهان امروز مصرف‌گرایی صرف و هدف علوم امروز افزایش تولید به جای انسان‌سازی است. در سرزمین‌های اسلامی نیز در حوزه دینی معضل انتزاعی بودن و فاصله گرفتن عمل از مصرف وجود دارد که این امر باعث ایجاد فاصله بین دین و دنیا شده است

شبکه ایران / روزهای پایانی سال گذشته ایران میزبان پروفسور العطاس، جامعه شناس سرشناس مالزیایی بود. با حضورش در میزگردی شکل گرفت با عنوان «جایگاه اسلام در نظریه پردازی علوم اسلامی» که حجت‌الاسلام بهمن شریف‌زاده (استاد حوزه و دانشگاه و مدیرمسئول روزنامه عرب زبان الوفاق)، دکتر سید جواد میری(جامعه شناس و استاد دانشگاه صنعتی شریف) و دکتر سید جمال‌الدین حسینی(پژوهشگر حوزه علوم انسانی و مدیر عامل خبرگزاری برنا) از دیگر صاحب‌نظران ‌شرکت کننده در این بحث بودند که به گفت‌وگوی پرحرارت شریف‌زاده و العطاس ختم شد.
به گزارش روزنامه ایران پروفسور العطاس به واسطه سفرهای متعددش به ایران و حضور در کنفرانس‌های بین‌المللی ایران با وضع علوم انسانی و اجتماعی در ایران و تولید «علوم انسانی اسلامی» آشناست. مشروح این نشست تخصصی پیش روی شما است.

با توجه به این که امروزه اغلب صاحب‌نظران، تولید علوم انسانی اسلامی را لازمه پیشرفت و بسترساز توسعه می‌دانند می‌خواهیم بحث را با تبیین جایگاه اسلام در نظریه پردازی علوم انسانی آغاز کنیم. پروفسور العطاس! از نظر شما ظرفیت‌های اسلام در نظریه پردازی علوم انسانی چیست؟ و هر یک از کشور‌های اسلامی چقدر موفق شده‌اند که این ظرفیت‌های بالقوه را بالفعل کنند؟
العطاس: دراین‌باره نخست باید راجع به نقش تعلیم و تربیت صحبت کرد. در دنیای مدرن که مصرف‌گرایی به اوج خود رسیده تعلیم و تربیت از وظیفه اصلی خود که همانا تربیت انسان‌های خوب است، دور مانده است. از مهمترین اهداف علوم انسانی این است که انسان‌های خوب و فرهیخته تربیت کند و مهمترین نقش و هدف اسلام نیز تاکید بر ادب و اخلاق است.

پایان اسلامگرایی از منظری دیگر/حجت‌الاسلام والمسلمین بهمن شریف‌زاده

حجت‌الاسلام والمسلمین بهمن شریف‌زاده از اساتید حوزه علمیه در سخنرانی که با موضوع «پایان اسلامگرایی از منظری دیگر» در مسجد جلوه ایراد کرد، به شبهاتی که در این زمینه مطرح می‌شود پاسخ گفت. شایان ذکر است «مدیریت حوزه علمیه مروی و مدارس تابعه» به مدت 10 سال، «مدیریت گروه اخلاق و عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی» به مدت 5 سال، «سردبیری فصلنامه کتاب نقد» به مدت 5 سال، «سردبیری فصلنامه آیین سلوک» به مدت 4 سال، «دبیری کنگره عارف کامل آیت‌الله شاه آبادی» و «سرپرستی دفتر انتشارات سازمان اوقاف و امور خیریه»، بخشی از سوابق اجرایی و علمی استاد شریف‌زاده است. متن این سخنرانی در ادامه مطلب از نظرتان می‌گذرد:

بسم‌الله الرحمن الرحیم
موضوعی که برای بحث و پرسش و پاسخ در نظر گرفته شده، واژه اسلامگرایی و پایان دوره اسلامگرایی است که مهندس مشایی در سخنان خود به آن‌ها اشاره کرده است. می‌خواهیم بدانیم که مقصود و منظور از پایان اسلامگرایی در گویش ایشان چیست و چگونه می‌توان این مسأله را تحلیل کرد؟ برای ورود به این بحث، ناچارم مقدمه‌ای را درباره حرکت شتابان جهان به سوی یکپارچگی و همدلی بیان کنم.
بی‌شک جهان، حرکتی رو به خدا و رو به وحدت دارد و این آیه شریفه را بارها شنیده‌اید و قرائت کرده‌اید که خداوند می‌فرماید: «انا لله و انا الیه راجعون.»
شما این آیه را به هنگام مرگ یکی از مسلمانان شنیده‌اید؛ این جمله معروف به کلمه استرجاع، یعنی کلمه بازگشت است؛ اما تنها مصداق بازگشت، خارج شدن از دنیا و رفتن به سوی عوالم بالاتر مثل برزخ و قیامت نیست؛ بلکه برای بازگشت، مقدمه و مصداق‌های دیگری نیز وجود دارد که از جمله آنها، حرکت جهان رو به سوی وحدت و یکپارچگی است. در همه ادیان الهی و نیز ادیان بشری این باور وجود دارد که جهان رو به سوی سعادت حرکت می‌کند. به جرات می‌توان ادعا کرد که اغلب ادیان الهی و غیرالهی جهان، آینده روشنی را برای جهان تصویر می‌کنند.